Περιεχόμενο
- Βατόμουρα - αναγνωρίζουν και καταπολεμούν ασθένειες
- Ζωικά παράσιτα στις ράβδους βατόμουρου
- Φροντίδα και λίπασμα για τη ζωτικότητα των βατόμουρων
- Οι πιο σημαντικές ασθένειες βατόμουρου και ο έλεγχός τους
- Συμβουλές & κόλπα
Βατόμουρα - αναγνωρίζουν και καταπολεμούν ασθένειες
Στα άγρια βατόμουρα στο δάσος, σπάνια είναι μια σοβαρή προσβολή από ασθένειες. Οι εκτρεφόμενες ποικιλίες βατόμουρου για τον κήπο, ωστόσο, μερικές φορές χρειάζονται κάποια βοήθεια κατά διαφόρων παθογόνων παραγόντων.
Ζωικά παράσιτα στις ράβδους βατόμουρου
Εκτός από τις ασθένειες που προκαλούνται από μύκητες και άλλα παθογόνα, υπάρχουν επίσης πολλά παράσιτα που μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στα φύλλα και τα φρούτα. Μεταξύ των πιο γνωστών παρασίτων φυτών βατόμουρου είναι η λεγόμενη Brombeergallmilbe. Είναι χάλια στα φρούτα, με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον πλήρως ώριμα και να παραμένουν κόκκινα. Το καλύτερο αντίδοτο για την αύξηση του Brombeergallmilbe και το εξίσου καταστρεπτικό πολυετές είναι η κοπή των συγκομιδών στελεχών βατόμουρου το φθινόπωρο και το χειμώνα. Έτσι, οι συμπλέκτες και οι κρησφύγετοι χειμώνα των παρασίτων μπορούν να αφαιρεθούν με τις βολές των παλιών ράβδων.
Φροντίδα και λίπασμα για τη ζωτικότητα των βατόμουρων
Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία κατά της εμφάνισης ασθενειών στα στελέχη βατόμουρου. Έτσι, η γενική ζωτικότητα του αποθέματος θα πρέπει να αυξηθεί από τα βατόμουρα φυτά που φέρνουν με πέργκολα ή άλλα clusters βοήθεια για βατόμουρα σε μια όχι πολύ πυκνή και καλά αεριζόμενο μορφή. Επιπλέον, οι δυσμορφίες στα φύλλα, τις ράβδους και τα φρούτα μπορούν επίσης να οφείλονται στην ανεπαρκή παροχή ορισμένων θρεπτικών ουσιών. Η γονιμοποίηση με ειδικά λιπάσματα από μούρα που περιέχουν κάλιο ή μια βιολογική εναλλακτική λύση με τη μορφή ζωικής κοπριάς ή λιπασματοποίησης θα πρέπει να χορηγείται όσο το δυνατόν περισσότερες φορές το χρόνο. Η τακτική κοπή των ράβδων ηλικίας δύο ετών μετά τη συγκομιδή παρέχει στους νέους βλαστούς αρκετό φως και χώρο, αλλά στερεί τις ασθένειες και τα παράσιτα από τα μέσα διαβίωσής τους.
Οι πιο σημαντικές ασθένειες βατόμουρου και ο έλεγχός τους
Οι περισσότερες από τις ακόλουθες ασθένειες είναι μάλλον ανεπαρκείς για την καταπολέμηση και συχνά συμβαίνουν όταν η πυκνότητα των αποθεμάτων είναι πολύ υψηλή:
Στο Rubustauche οι πλευρικοί βλαστοί αναπτύσσονται σε συμπιεσμένο και σε σχήμα τριχοειδούς σχήμα. Τα προσβεβλημένα ραβδιά βατόμουρου εξασθενούν στη ζωή τους και συνήθως πεθαίνουν μέσα σε περίπου πέντε χρόνια. Από την άλλη πλευρά, η ασθένεια της τρύπας προκαλεί αρχικά μαύρα και πορφυρά κηλίδες στις τρύπες. Αργότερα, μαύρα καρποφόρα σώματα αυτής της μορφής μυκήτων, τα οποία μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε θάνατο των φυτών σε έντονη σοβαρότητα. Στην περίπτωση του περονόσπορου, τα βατόμουρα στεγνώνουν πριν από την ωριμότητα, ενώ το ωίδιο, από την άλλη πλευρά, σχηματίζει μια λευκωπή γκρίζα επίστρωση στα φύλλα και τις τρύπες του φυτού βατόμουρου. Ενάντια σε σκόνη ωίδιο μπορεί να ψεκάζεται με μια βιολογική παρασκευή από μερικές ημέρες σε τσουκνίδες ή αλογοουράδες.
Συμβουλές & κόλπα
Αν και υπάρχουν κάποιες χημικές θεραπείες για ασθένειες βατόμουρου, αυτές συνήθως καταστρέφουν τη χρησιμότητα του φρούτου για τουλάχιστον ένα χρόνο. Ορισμένες ασθένειες μπορούν να περιέχονται με συνεπή απομάκρυνση του μολυσμένου φυτικού υλικού και εξισορρόπηση της πυκνότητας του πληθυσμού.